Tijdens Springtij Forum droeg Alain Clark een spoken word voor: “Structuur als basis”.
Bij muziek gaat het altijd om het délen van ruimte
Elkaar vinden binnen een gebied van contrasten en verschillen, en proberen geen enkele mogelijkheid voor nieuwe richtingen uit te sluiten
Tussen de pilaren van ritme, toonsoort en tempo, krijgt iedereen de kans om zich vrij te úiten
Maar vergis je niet,
ook binnen een band bestaat er een natúurlijke hiërarchie.
Waarin álle zelfde wetten bestaan zoals in élke andere democratie
Waar de drummer koning is en de bassist minister president
De gitarist de burgemeester en de pianist die politicus die wel meedoet, maar die niemand eigenlijk kent.
En soms worden er gaandeweg door de éen keuzes gemaakt die niet stroken met de richting die de ander wenst
Maar het ritme en de melodie blijven prevalent
En toch, de vraag binnen muziek is altijd: hoe kunnen we ondanks onze uiteenlopende ideen en karakters, samen, als een band, functioneren?
Wat is binnen deze muzikale micro-samenleving dát element wat ons verbindt –
en waar we ons op de meest uitdagende momenten op kunnen concentreren?
En het antwoord daarop is: structuur.
Een bouwwerk dat bestendig is tegen wind, water en vuur.
Lang niet altijd op de voorgrond zichtbaar, maar het skelet van een zich ogenschijnlijk vrij-bewegend lichaam binnen een complexe partituur.
Voor de leek is het magie.
Voor de muzikant een tweede natuur.
Dus hoe kunnen we deze blauwdruk van musiceren leggen, op onze gepolariseerde en steeds killer wordende samenleving?
Waar vinden we een opening om ons collectieve bewustzijn te verheven naar een nieuwe realiteit?
Éen waarin een gezonde relatie met elkaar en met onze aarde gedijdt
Tegelijkertijd, kun je je afvragen:
Zijn we de tijd van filosoferen niet allang voorbij?
En moeten wij, de aanwezigen hier op springtij, niet een urgentere, meer áctiegerichte houding aan nemen, gezien ons stukje vertegenwoordiging van de maatschappij?
Compleet vrij, van bagatellisering, eufemismes
en mooimakerij?
Maar eens heel direct, de feiten onder ogen zien:
Er is namelijk geen loket, aan het einde van deze rij.
En toch, Hier, vandaag, bij ons. ligt de kans om iets wezenlijks te schrijven. Of het nu een liedje, geschiedenis of de toekomst is.
Het zou iets kunnen zijn wat beklijft en een grote groep mensen inspireert om anders naar de wereld te kijken.
Doe mij een plezier
Om even te ervaren wat ik in woorden probeer over te brengen
Sluit even uw ogen
En wees voor een moment met al uw aandacht even HIER
Stel je voor.
Je bent omringt door mensen die je laten voélen dat er plekken zijn waarin nieuwe wegen mogen bestaan
Zij geven de richting,
En wij gaan er met liefde en vertrouwen achter aan
Vanuit die openheid zijn de meest prachtige composities ontstaan
Dit fantastische koor, laat mij
even voelen dat een samenkomen, met de juiste afspraken en intenties, groepen mensen kan doen bewegen
Maar eerlijk gezegd kijk ik toch een beetje naar U.
De kenners op de frontlinie.
De oren, ogen en breinen van nu.
Wilt U ons leiden?
Alstublieft?
Door de inslaande meteorieten en de hoge griep
Door de hoge golven van deze donkere zee
Neemt U ons in uw overtuigingen mee?
Wilt u alstublieft uw kennis met passie inzetten voor het grotere goed?
En mijn kinderen en hun kinderen een voorbeeld geven van hoe dat moet?
Mij en mijn vrienden richting geven – zodat wij met onze talenten en inzichten invulling kunnen geven aan burgermoed?
Alstublieft,
Geef niet op.
DIT is zo’n moment waar we zojuist over spraken,
Van een harmonie vinden met structuur als gids
Elke zeven seconden in het donker toont de vuurtoren haar licht.
En wanneer de golven te hoog zijn, en het zicht blokkeren, moeten we ons op de navigatie instrumenten concentreren.
Met andere woorden, ons hart, ons gevoel en ons verstand
Met die en alleen die buitengewoon technisch ontwikkelde middelen komen wij weer aan land
Lieve ouders, getalenteerde nieuwe vrienden en mede astronauten
Hou koers richting hoop
Hou koers richting liefde en compassie
Koers richting een wereld, waarin er éer bestaat,
in het niét MEER nemen dan er nÓdig is
en waar je na vertrek, geen gebrèk,
maar schóonheid achterlaat
Ik zie het voor me
Letterlijk
Deze groep.
Met structuur als basis, en in harmonie,
Samengesmolten als éen kapitein.
Laten we varen over zeeën van onbegrensde mogelijkheden
Terwijl onze prachtige muziek DOORKLINKT
in een liefdevol en duurzaam refrein.
Elkaar vinden binnen een gebied van contrasten en verschillen, en proberen geen enkele mogelijkheid voor nieuwe richtingen uit te sluiten
Tussen de pilaren van ritme, toonsoort en tempo, krijgt iedereen de kans om zich vrij te úiten
Maar vergis je niet,
ook binnen een band bestaat er een natúurlijke hiërarchie.
Waarin álle zelfde wetten bestaan zoals in élke andere democratie
Waar de drummer koning is en de bassist minister president
De gitarist de burgemeester en de pianist die politicus die wel meedoet, maar die niemand eigenlijk kent.
En soms worden er gaandeweg door de éen keuzes gemaakt die niet stroken met de richting die de ander wenst
Maar het ritme en de melodie blijven prevalent
En toch, de vraag binnen muziek is altijd: hoe kunnen we ondanks onze uiteenlopende ideen en karakters, samen, als een band, functioneren?
Wat is binnen deze muzikale micro-samenleving dát element wat ons verbindt –
en waar we ons op de meest uitdagende momenten op kunnen concentreren?
En het antwoord daarop is: structuur.
Een bouwwerk dat bestendig is tegen wind, water en vuur.
Lang niet altijd op de voorgrond zichtbaar, maar het skelet van een zich ogenschijnlijk vrij-bewegend lichaam binnen een complexe partituur.
Voor de leek is het magie.
Voor de muzikant een tweede natuur.
Dus hoe kunnen we deze blauwdruk van musiceren leggen, op onze gepolariseerde en steeds killer wordende samenleving?
Waar vinden we een opening om ons collectieve bewustzijn te verheven naar een nieuwe realiteit?
Éen waarin een gezonde relatie met elkaar en met onze aarde gedijdt
Tegelijkertijd, kun je je afvragen:
Zijn we de tijd van filosoferen niet allang voorbij?
En moeten wij, de aanwezigen hier op springtij, niet een urgentere, meer áctiegerichte houding aan nemen, gezien ons stukje vertegenwoordiging van de maatschappij?
Compleet vrij, van bagatellisering, eufemismes
en mooimakerij?
Maar eens heel direct, de feiten onder ogen zien:
Er is namelijk geen loket, aan het einde van deze rij.
En toch, Hier, vandaag, bij ons. ligt de kans om iets wezenlijks te schrijven. Of het nu een liedje, geschiedenis of de toekomst is.
Het zou iets kunnen zijn wat beklijft en een grote groep mensen inspireert om anders naar de wereld te kijken.
Doe mij een plezier
Om even te ervaren wat ik in woorden probeer over te brengen
Sluit even uw ogen
En wees voor een moment met al uw aandacht even HIER
Stel je voor.
Je bent omringt door mensen die je laten voélen dat er plekken zijn waarin nieuwe wegen mogen bestaan
Zij geven de richting,
En wij gaan er met liefde en vertrouwen achter aan
Vanuit die openheid zijn de meest prachtige composities ontstaan
Dit fantastische koor, laat mij
even voelen dat een samenkomen, met de juiste afspraken en intenties, groepen mensen kan doen bewegen
Maar eerlijk gezegd kijk ik toch een beetje naar U.
De kenners op de frontlinie.
De oren, ogen en breinen van nu.
Wilt U ons leiden?
Alstublieft?
Door de inslaande meteorieten en de hoge griep
Door de hoge golven van deze donkere zee
Neemt U ons in uw overtuigingen mee?
Wilt u alstublieft uw kennis met passie inzetten voor het grotere goed?
En mijn kinderen en hun kinderen een voorbeeld geven van hoe dat moet?
Mij en mijn vrienden richting geven – zodat wij met onze talenten en inzichten invulling kunnen geven aan burgermoed?
Alstublieft,
Geef niet op.
DIT is zo’n moment waar we zojuist over spraken,
Van een harmonie vinden met structuur als gids
Elke zeven seconden in het donker toont de vuurtoren haar licht.
En wanneer de golven te hoog zijn, en het zicht blokkeren, moeten we ons op de navigatie instrumenten concentreren.
Met andere woorden, ons hart, ons gevoel en ons verstand
Met die en alleen die buitengewoon technisch ontwikkelde middelen komen wij weer aan land
Lieve ouders, getalenteerde nieuwe vrienden en mede astronauten
Hou koers richting hoop
Hou koers richting liefde en compassie
Koers richting een wereld, waarin er éer bestaat,
in het niét MEER nemen dan er nÓdig is
en waar je na vertrek, geen gebrèk,
maar schóonheid achterlaat
Ik zie het voor me
Letterlijk
Deze groep.
Met structuur als basis, en in harmonie,
Samengesmolten als éen kapitein.
Laten we varen over zeeën van onbegrensde mogelijkheden
Terwijl onze prachtige muziek DOORKLINKT
in een liefdevol en duurzaam refrein.
In het kernthema leiderschap gaat het over de hernieuwde verbindingen die nodig zijn voor samenleven. In de crisis gloort ook hoop. Wereldwijd staan mensen op, verenigen zich en willen een diepgaande verandering in onze samenlevingen.
We staan voor enorme uitdagingen, groter dan ooit. Niet alleen de Corona-crisis maakt ons hiervan bewust. Ook voor corona was duidelijk dat diepgaande veranderingen nodig zijn. Maar de mens schuwt van nature vaak veranderingen en houdt graag vast aan het oude, bekende en vertrouwde. Inspiratie geeft je kracht, zorgt voor motivatie en wakkert je innerlijke passie aan. Voor welke uitdaging je ook staat, inspiratie zorgt voor de redenen waarom je iets echt graag wilt. Inspiratie zorgt ervoor dat je in beweging wilt komen en dat je vooruit wilt gaan. Inspiratie is iets heel persoonlijks, sommigen vinden inspiratie in de natuur, anderen in religie en geloof. Op Springtij gaan we kijken hoe we inspiratie kunnen inzetten om de duurzame transitie van Nederland te versnellen, op persoonlijk vlak en ook gezamenlijk.
Al voor Corona was het duidelijk: we kunnen zo niet doorgaan. Het systeem kraakt aan alle kanten, we overschrijden de draagkracht van de aarde en de sociale ongelijkheid wordt steeds groter. Het groei paradigma en de consumptie-waan van de afgelopen decennia zijn niet langer houdbaar. Globalisering maakt ons afhankelijk. Het is hoog tijd voor een grondige systeemverandering. Naar een rechtvaardig, ecologisch en sociaal verantwoord en duurzaam systeem. Hiervoor zijn stimulerende en regulerende maatregelen nodig. Een ander belastingsysteem, beprijzen van de ‘Commons’, nieuwe indicatoren (naast of in plaats van het BNP). De coronacrisis spoort ons aan om nu meteen aan de slag te gaan.
Bij alle opgaven spelen mensen en sociale systemen de bepalende rol. Technische oplossingen werken alleen als ze gepaard gaan met sociale innovatie. Wereldbeeld, cultuur, sociale dynamiek en persoonlijke overtuigingen zijn evenzeer bepalend voor gedrag als regels, normen, prijsprikkels en technologie.
Een directielid van de Nederlandse Bank stelde recent dat ‘back to normal’ geen optie is. Dat leidt tot 3,7 graden opwarming en heeft catastrofale gevolgen voor onze samenleving. Stiglitz en Stern (Universiteit van Oxford) adviseren dat we nu moeten investeren in die sectoren die én de economie én het klimaatbeleid steunen. De Nederlandse doelen voor 2030 op klimaat- en ander gebied zijn helder én hoogstnoodzakelijk. Over hoe we daar komen valt nog wel wat te zeggen. Op Springtij gaat de industrie, overheden en maatschappij zoeken naar hoe ‘we’ dat gaan doen, wat ervoor nodig is én wat het kan opleveren.
Hoe ziet wonen en werken in een duurzame omgeving eruit? En welke stappen zijn zowel in de komende 10 jaar als in de volgende kabinetsperiode nodig om deze omgeving te ontwikkelen? Dit gaat niet alleen om onze energievoorziening, maar over een omgeving waarin onder andere beschikbaarheid en betaalbaarheid van woningen, gezondheid, sociale aspecten, mobiliteit en de verbinding tussen stad en regio in elkaar grijpen.
Nederland leeft met water. Als deltabewoners heeft onze identiteit zich ontwikkeld met de meanderende rivieren, ons profijt van en ontzag voor de zee en ons polderlandschap. Hollandsche kunstenaars hebben deze identiteit gevangen in hun beelden en woorden.