Tijdens Springtij Forum droeg Alain Clark een spoken word voor: “Structuur als basis”.
Elkaar vinden binnen een gebied van contrasten en verschillen, en proberen geen enkele mogelijkheid voor nieuwe richtingen uit te sluiten
Tussen de pilaren van ritme, toonsoort en tempo, krijgt iedereen de kans om zich vrij te úiten
Maar vergis je niet,
ook binnen een band bestaat er een natúurlijke hiërarchie.
Waarin álle zelfde wetten bestaan zoals in élke andere democratie
Waar de drummer koning is en de bassist minister president
De gitarist de burgemeester en de pianist die politicus die wel meedoet, maar die niemand eigenlijk kent.
En soms worden er gaandeweg door de éen keuzes gemaakt die niet stroken met de richting die de ander wenst
Maar het ritme en de melodie blijven prevalent
En toch, de vraag binnen muziek is altijd: hoe kunnen we ondanks onze uiteenlopende ideen en karakters, samen, als een band, functioneren?
Wat is binnen deze muzikale micro-samenleving dát element wat ons verbindt –
en waar we ons op de meest uitdagende momenten op kunnen concentreren?
En het antwoord daarop is: structuur.
Een bouwwerk dat bestendig is tegen wind, water en vuur.
Lang niet altijd op de voorgrond zichtbaar, maar het skelet van een zich ogenschijnlijk vrij-bewegend lichaam binnen een complexe partituur.
Voor de leek is het magie.
Voor de muzikant een tweede natuur.
Dus hoe kunnen we deze blauwdruk van musiceren leggen, op onze gepolariseerde en steeds killer wordende samenleving?
Waar vinden we een opening om ons collectieve bewustzijn te verheven naar een nieuwe realiteit?
Éen waarin een gezonde relatie met elkaar en met onze aarde gedijdt
Tegelijkertijd, kun je je afvragen:
Zijn we de tijd van filosoferen niet allang voorbij?
En moeten wij, de aanwezigen hier op springtij, niet een urgentere, meer áctiegerichte houding aan nemen, gezien ons stukje vertegenwoordiging van de maatschappij?
Compleet vrij, van bagatellisering, eufemismes
en mooimakerij?
Maar eens heel direct, de feiten onder ogen zien:
Er is namelijk geen loket, aan het einde van deze rij.
En toch, Hier, vandaag, bij ons. ligt de kans om iets wezenlijks te schrijven. Of het nu een liedje, geschiedenis of de toekomst is.
Het zou iets kunnen zijn wat beklijft en een grote groep mensen inspireert om anders naar de wereld te kijken.
Doe mij een plezier
Om even te ervaren wat ik in woorden probeer over te brengen
Sluit even uw ogen
En wees voor een moment met al uw aandacht even HIER
Stel je voor.
Je bent omringt door mensen die je laten voélen dat er plekken zijn waarin nieuwe wegen mogen bestaan
Zij geven de richting,
En wij gaan er met liefde en vertrouwen achter aan
Vanuit die openheid zijn de meest prachtige composities ontstaan
Dit fantastische koor, laat mij
even voelen dat een samenkomen, met de juiste afspraken en intenties, groepen mensen kan doen bewegen
Maar eerlijk gezegd kijk ik toch een beetje naar U.
De kenners op de frontlinie.
De oren, ogen en breinen van nu.
Wilt U ons leiden?
Alstublieft?
Door de inslaande meteorieten en de hoge griep
Door de hoge golven van deze donkere zee
Neemt U ons in uw overtuigingen mee?
Wilt u alstublieft uw kennis met passie inzetten voor het grotere goed?
En mijn kinderen en hun kinderen een voorbeeld geven van hoe dat moet?
Mij en mijn vrienden richting geven – zodat wij met onze talenten en inzichten invulling kunnen geven aan burgermoed?
Alstublieft,
Geef niet op.
DIT is zo’n moment waar we zojuist over spraken,
Van een harmonie vinden met structuur als gids
Elke zeven seconden in het donker toont de vuurtoren haar licht.
En wanneer de golven te hoog zijn, en het zicht blokkeren, moeten we ons op de navigatie instrumenten concentreren.
Met andere woorden, ons hart, ons gevoel en ons verstand
Met die en alleen die buitengewoon technisch ontwikkelde middelen komen wij weer aan land
Lieve ouders, getalenteerde nieuwe vrienden en mede astronauten
Hou koers richting hoop
Hou koers richting liefde en compassie
Koers richting een wereld, waarin er éer bestaat,
in het niét MEER nemen dan er nÓdig is
en waar je na vertrek, geen gebrèk,
maar schóonheid achterlaat
Ik zie het voor me
Letterlijk
Deze groep.
Met structuur als basis, en in harmonie,
Samengesmolten als éen kapitein.
Laten we varen over zeeën van onbegrensde mogelijkheden
Terwijl onze prachtige muziek DOORKLINKT
in een liefdevol en duurzaam refrein.