Is het verantwoord om elkaar te ontmoeten? En bovenal: is het gepast? Kunnen we ons wel losmaken van de grote zorgen van de dag van vandaag? Hebben we niet iets beters te doen? Deze vragen hielden mij bezig afgelopen weken. Overvoerd door alle berichten, voorspellingen, manifesten en analyses. Sommigen somber over de impact op onze duurzaamheidsagenda, anderen juist eufoor. In 1999 was ik hoofd Toekomstverkenningen bij VROM. Met als opdracht om de ruimtebehoeften in Nederland voor 2020 in kaart te brengen. Afgelopen kerst heb ik deze hoofdstukken uit de Vijfde Nota Ruimtelijke Ordening (die overigens nooit de eindstreep heeft gehaald) weer eens nagelezen. Ik heb er veel van geleerd: we zijn niet zo heel goed in het nadenken over de toekomst. Onze gedachten over de toekomst zeggen méér over de gemoedstoestand van het heden dan over de toekomst. En grote veranderingen kunnen we ons simpelweg niet voorstellen. In 1999 hadden we het nog nauwelijks over de ruimtelijke gevolgen van de energietransitie, klimaatverandering en sociale veranderingen (zoals de massale opkomst van het tweeverdieners huishouden).
Dus ik probeer me een beetje te onttrekken aan de zondvloed aan sombere verhalen over de economie, de samenleving, de toekomst voor de jeugd. Ik probeer dicht bij mijn eigen bron te blijven. De bron vanwaar uit ik mijn leven tegemoet treed. Mijn inspiratiebron is mijn verlangen naar een rechtvaardige wereld voor iedereen. De emotie is versterkt door de geboorte van Koen en daarmee de spirituele verbinding met alle moeders in de wereld. Mijn energie krijg ik van zichtbare en tastbare verbeteringen op weg naar een betere wereld. Mijn karakter kijkt altijd naar wat er wél kan en is blij en tevreden. Mijn geest is nieuwsgierig naar wat ik nog niet weet of zie.
Dat is voor mij Springtij. Het delen van alle dimensies van mijn persoon in de zoektocht er met elkaar het beste van te maken. En dat is nu harder nodig dan ooit. Er valt zoveel te bespreken, te twijfelen, te verkennen, te voelen. Om te voorkomen dat we allemaal denken, dat we nu vooral moeten denken.
Springtij verenigt de kracht van onze stem, onze innerlijke stem. Waarin naast woorden die gedachten weergeven ook andere dimensies van onze stem voelbaar mogen zijn.
Annemieke Nijhof
Directeur Springtij